Zarówno podczas samokontroli piersi, jak i badania mammograficznego mogą zostać zauważone niepokojące zmiany. Aby je ocenić, niezbędne jest wykonanie dodatkowych badań, w tym biopsji. Do najpopularniejszych rodzajów biopsji należą cienkoigłowa i gruboigłowa. Dowiedz się, czym się one różnią.

Na czym polega biopsja cienkoigłowa?

Biopsja cienkoigłowa (BAC) to bezpieczne, mało inwazyjne badanie, dzięki któremu specjalista może pobrać tkanki do dalszych badań. Jak sama nazwa wskazuje, podczas biopsji wykorzystywana jest cienka igła – o średnicy 0,5-0,6 mm. Z uwagi na grubość igły, najczęściej nie stosuje się znieczulenia miejscowego. Powikłania występują bardzo rzadko; może pojawić się ból i siniak w miejscu nakłucia.

Wykonanie biopsji cienkoigłowej polega na pobraniu fragmentu tkanki przy użyciu specjalnej igły. W zależności od tego, czy zmiana jest dobrze, czy słabo wyczuwalna, może być konieczne skorzystanie z aparatury obrazującej, np. aparatu USG. Pobrany materiał jest następnie utrwalany na szkiełku laboratoryjnym i wysyłany do badań laboratoryjnych.

Kiedy wykonuje się biopsję cienkoigłową?

Biopsję cienkoigłową przeprowadza się u pacjentek, u których:

• podczas przeprowadzonych badań piersi zaobserwowano niepokojące zmiany,

• lekarz podejrzewa raka sutka,

• wcześniej rozpoznano nowotwór i zachodzi podejrzenie nawrotu choroby.

Biopsja cienkoigłowa jest wykorzystywana nie tylko przy diagnostyce zmian piersi – wykonuje się ją m.in. przy podejrzeniu chorób wątroby i nerek.

Na czym polega biopsja gruboigłowa?

Biopsja gruboigłowa również jest badaniem mało inwazyjnym. W odróżnieniu od biopsji cienkoigłowej lekarz pobiera kilka wycinków tkankowych. Z uwagi na kilka wkłuć pacjentkom podaje się znieczulenie miejscowe. W miejscu, z którego był pobierany materiał, może pojawić się krwawienie lub drobne siniaki.

Proces wykonywania biopsji gruboigłowej wygląda podobnie jak w przypadku cienkoigłowej. Lekarz dokonuje wkłucia, pobrania materiału, a następnie zabezpiecza go i wysyła do dalszych badań. Czas potrzebny na wykonanie biopsji zależy przede wszystkim od tego, czy zmiana jest dobrze wyczuwalna, czy też nie.

Odmianą biopsji gruboigłowej jest biopsja mammotomiczna – materiał do badania jest pobierany metodą próżniową.

Kiedy przeprowadza się biopsję gruboigłową?

Skierowanie na biopsję gruboigłową otrzymują pacjentki, u których biopsja cienkoigłowa nie przyniosła oczekiwanych efektów. W takiej sytuacji rozszerzenie badań jest niezbędne. To jedyny sposób, aby dokonać diagnostyki wykrytych zmian.

Nie ma przeszkód, aby lekarz od razu zlecił przeprowadzenie biopsji gruboigłowej. Taka sytuacja może mieć miejsce np. przy podejrzeniu raka sutka.

Biopsja cienkoigłowa i biopsja gruboigłowa – różnice

Mimo że sposób przeprowadzania biopsji cienkoigłowej i gruboigłowej jest podobny, to jednak między tymi rodzajami badań jest sporo różnic. Są to:

• wielkość igły – w przypadku biopsji cienkoigłowej jest to cienka igła (o średnicy do 0,6 mm), a w przypadku biopsji gruboigłowej lekarz korzysta z igły o średnicy nawet 3 mm,

• ilości pobranego materiału – biopsja gruboigłowa pozwala na pobranie większej ilości materiału, co ma odzwierciedlenie w rezultacie diagnostycznym,

• dokładność – im więcej materiału, tym bardziej wiarygodny wynik badań i z tego też względu to właśnie biopsja gruboigłowa uchodzi za dokładniejszą.

Czy biopsji należy się obawiać?

Biopsja jest badaniem inwazyjnym, ale bezpiecznym. Powikłania po badaniu pojawiają się bardzo rzadko. Pacjentki nie powinni obawiać się badania. Najczęściej jest ono bezbolesne lub pojawia się dyskomfort w postaci chwilowego bólu. Jeżeli chodzi o zalecenia, to pamiętać trzeba jedynie o unikaniu przez kilka kolejnych dni po badaniu leków zaburzających krzepliwość krwi (np. aspiryny).